Podjela Časnog Kur'ana na sure je kur'anska podjela kao što je to i podjela na ajete. Uzvišeni Allah u Časnom Kur'anu za “temu”, “predmet”, u arapskom upotrebljava leksički oblik kao što se vidi iz sljedećih ajeta:
“Objavljujemo sure i njezine propise činimo obaveznim.” (En-Nur, 1)
“A kad je objavljena sura da u Allaha vjerujete…” (El-Tewbe, 86)
“Načinite vi jednu suru sličnu objavljenim njemu.” (El-Bekare, 23)
Imenovanje sura vezano je za predmet ili temu koji se u njima spominju ili je o dotičnoj suri došlo konkretno ime kao kod sura El-Bekare, El-Isra i Et-Tevhid. Na drevnim stranicama Kur'ana pisalo je “Sura u kojoj se spominje krava”, “Sura u kojoj se spominje Ali Imran”.
Možda je to bila i neka rečenica iz dotične sure kao u surama, i sličnim. Ponekad je sura opisno definirana kao – Početak Knjige[1], Majka Knjige ili – Sura od sedam ajeta, a sve se odnosi na suru El-Fatiha, ili sura što se odnosi na Boga.[2]
Ova imena i atributi su postojali u prvom izdanju (rukopisu) Kur'ana. Imena nekih sura su došla i u Poslanikovim hadisima kao imena sura El-Bekare, Ali Imran, Hud, El-Vaki'a. Na osnovu toga može se tvrditi da su mnoga od ovih imena ustanovljena u Poslanikovu vremenu kao rezultat česte upotrebe, a ne fikhsko-pravnom saglasnošću.
[1]Sura El-Fatiha zove se još i “Početak Knjige”, shodno njenom mjestu na početku Kur´ana ili “Sedam ajeta” zato što ona i ima sedam ajeta.
[2]Sura “Kul hu Vallahu ehad” zove se “El-Ihlas” zato što sadržava čisti monoteizam, ona se još zove i “Ono što se odnosi na Boga” zbog toga što ona na neki način opisuje Uzvišenog Allaha.
