Staza rječitosti, govor 108. O moći Božijoj. Dio govora istog o melekima. O darežljivostima Božijim i uputi te o onima koji su nezahvalni. O smrti. O Danu sudnjem. Dio govora istog o Vjerovjesniku Časnom. O potomcima Vjerovjesnika Časnog.
Staza rječitosti, govor 108
Sve je potčinjeno Njemu i sve postoji po Njemu. On je imetak siromaha svakog, dostojanstvo svakog poniženog, snaga svakog slabog i zaklon svakog tlačenog. On sluša govor svakog koji govori. On zna tajnu svakog koji šuti. Od Njega je opskrba za svakog ko živi i Njemu se vraća ko god umre.
Oči Te nisu vidjele tako da bi izvijestile o Tebi, ali Ti jesi prije opisivača stvorova Tvojih. Ti nisi stvorio stvorove da bi otklonio samoću, niti si ih upotrijebio radi koristi neke. Onaj kojega Ti tražiš ne može Ti uteći, a onaj kojega Ti držiš ne može Ti izmaći. Onaj koji Ti se ne pokorava ne može umanjiti vlast Tvoju, a onaj koji Ti se pokorava ne uvećava moć Tvoju. Onaj ko se srdi na odredbu Tvoju ne može je odvratiti, a onaj ko se odvraća od zapovijedi Tvoje nije neovisan o Tebi. Tajna svaka je raskrivena pred Tobom, a odsutnost svaka za Tebe je prisutnost.
(Dio govora istog o melekima)
Ti si Vječni, Tebi nema kraja. Ti si cilj krajnji, nema izbavljenja od Tebe. Ti si sastajalište i osim u Tebe nema zaklona od Tebe. U Tvojoj je Ruci sudbina stvora svakog i Tebi se vraća živo biće svako. Slava Tebi! Kako je veliko stvaranje Tvoje koje vidimo, ali kako je mala ta veličina pored moći Tvoje! Kako je zastrašujuće kraljevstvo Tvoje koje opažamo, ali kako je to neznatno spram onog što nam je skriveno od vlasti Tvoje! Kako su prostrane blagodati Tvoje na svijetu ovom, ali kako su one male spram blagodati svijeta onog!
Ti si nastanio meleke na nebesima Svojim i smjestio ih visoko iznad zemlje Svoje. Oni imaju najveće znanje o Tebi i stvaranju Tvom svekolikom, imaju najviše straha od Tebe i Tebi su najbliži. Nikada nisu bili u kičmama niti su se zadržavali u utrobama. Nisu stvoreni od biti tekućine neznatne.
Ne raspršuju se nestalnošću vremena. Na položajima su svojim od Tebe i na mjestima svojim do Tebe. Želje su Njihove upravljene Tebi. Oni su Ti veoma poslušni i nisu nemarni prema zapovijedi Tvojoj. Ako bi se osvjedočili u bit onoga što im je o Tebi skriveno, sasvim sigurno bi smatrali djela svoja neznatnim, sebe bi prekorili, shvatili bi da Ti doista ne služe koliko Ti zaslužuješ i da Ti nisu pokorni koliko bi trebali biti.
(O darežljivostima Božijim i uputi te o onima koji su nezahvalni)
Slavljen si Ti i kao Stvoritelj i kao Onaj Kojemu se robuje radi blagodati Tvojih prema stvorovima Svojim. Ti si stvorio Kuću i osigurao u njoj blagovanje pićem, hranom, suprugama, poslugom, palačama, rijekama, nasadima i plodovima. A onda si Ti poslao onoga koji joj poziva. Ali ljudi se nisu odazvali pozivatelju i nisu žudjeli za onim za čim si im Ti želju budio, niti su čeznuli za onim za što si im Ti čežnju stvarao. Bacali su se na lešinu, osramotili se jedući je i ujedinili se u ljubavi prema njoj.
Kad neko nešto voli, to ga oslijepi i srce njegovo oboli. Onda on gleda, ali okom bolesnim, i sluša, ali ušima gluhim. Požude razdiru razum njegov, a svijet ovaj umrtvljuje srce njegovo, dok duša njegova posve čezne za njim. On je, dakle, rob njegov, kao i onoga koji ima u ruci svojoj nešto od njega. Gdje god se okrene, okreće se njemu i bilo gdje da krene, kreće njemu. Nije uzdržan ni jednim uzdržavateljem od Boga, niti uzima opomenu od propovjednika ijednog. Vidi one koji su uhvaćeni iznenada od čega im nema ni odvajanja ni povratka.
(O smrti)
I snašlo ih je ono što im je bilo nepoznato: rastavljanje s onim od svijeta ovog u čemu su se osjećali sigurnim, tako da su dobili na svijetu drugom ono čime im je prijećeno. Ono što ih je snašlo ne može biti opisano. Njih je istodobno obuzeo strah smrtni i žalost za onim što im izmiče. Zato, udovi njihovi postaju mlitavi, a boje kože njihove se mijenjaju. Potom smrt pojačava muke svoje nad njima. U nekom ona stoji između njega i njegove moći govorenja, iako leži među srodnicima svojim, gledajući očima svojim, slušajući ušima svojim, pri svijesti i pameti punoj. Onda on razmišlja nad tim u što je potrošio život svoj i u čemu je proveo vrijeme svoje. Priziva u sjećanje imetak koji je skupljao kad je oslijepio tragajući za njim, te ga stjecao iz izvora dozvoljenih i sumnjivih. A sada su ga sustigle posljedice skupljanja njegova i primaklo se napuštanje njegovo. On će ostati onima koji su iza njega. Oni će ga uživati i koristiti. On će biti dobitak lahak za druge, ali breme na leđima njegovim, i čovjek ga ne može stresti. On će na to gristi ruke svoje, kajući se za ono što mu je pokazano o poslovima njegovim u vrijeme smrti njegove. Mrzit će ono za čim je čeznuo u danima života svoga i željet će da je sve to zgrnuo umjesto njega onaj koji mu je zavidio na tome i bio ljubomoran prema njemu.
Smrt će djelovati na tijelo njegovo sve dok se uši njegove ne budu vladale kao i jezik njegov. Tako će on ležati među svojima, niti govoreći jezikom svojim, niti slušajući ušima svojim. On će kružiti pogledom svojim po licima njihovim, motreći kretnje jezika njihovih, ali ne čujući govor njihov. A onda će smrt uvećati vlast svoju nad njim i pogled njegov bit će ščepan kao što je ščepan sluh njegov i duša će se rastati s tijelom njegovim. Postat će, onda, lešina među svojima. Oni će osjećati otuđenost od njega i udaljavati se iz blizine njegove. On neće pomoći uplakanom, niti se odazvati pozivatelju. A onda će ga odnijeti do mjesta malog u zemlji i izručiti ga u njemu djelima njegovim i prestati ga posjećivati.
(O Danu sudnjem)
Kad ono što je zapisano dosegne rok svoj, stvari upotpune svoje granice određene, stvor se posljednji priključi prvom, te sve što Allah hoće dogodi se u obliku proživljenja stvorova Njegovih, tada će On smotati nebesa i rascijepiti ih, trehnuti i ustresti Zemlju, iščupati planine i razbacati ih, te će one zdrobiti jedna drugu iz straha pred slavom Njegovom i iz straha pred silom Njegovom.
On će izvaditi ono što je u njoj. I On će ih oživjeti nakon što su bili istruhli i skupit će ih nakon što bijahu razbacani. Onda će ih On odvojiti za ispitivanje o djelima skrivenim i činima tajnim. Zatim će ih podijeliti na dvije skupine, nagrađujući jednu i kažnjavajući drugu. Što se tiče ljudi poslušnih Njemu, On će ih nagraditi blizinom Svojom i zauvijek će ih držati u kući Svojoj, odakle se oni koji se nastane u njoj neće iseljavati. Položaj njihov neće podlijegati promjeni, strah ih neće pogađati, bolesti ih neće napadati, opasnostima se neće izlagati, a putovanja ih neće uznemiravati.
Što se tiče grješnika, On će ih naseliti na mjesto najgore, vezat će ruke njihove uz vratove, pričvrstit će uvojke čeone za stopala i navući će im košulju od katrana i odjeću ognjevima iskomadanu. Oni će biti u kazni čija će vrućina biti žestoka, vrata će biti zatvorena za stanovnike u vatri povika i krikova punoj, i plamena sukljajućih, i glasova strašnih. Stanari njezini se neće iseliti iz nje, zatočenici njezini se ne mogu osloboditi otkupom, i lanci njezini ne mogu biti raskinuti. Nema vremena određenog za tu kuću, da bi se moglo istrošiti, niti razdoblja za postojanje njezino koje bi moglo minuti.
(O Vjerovjesniku Časnom)
On se odnosio prema svijetu ovom prezirno i smatrao ga niskim. Držao ga je bezvrijednim i mrzio ga. Shvatio je da je Allah izborom Svojim držao svijet ovaj udaljenim od njega i da ga je rasprostro radi drugoga, omalovaživši ga. Zato je srcem svojim ostao daleko od njega, umrtvio spominjanje njegovo u duši svojoj, te volio da ukrasi njegovi budu odsutni iz oka njegova, tako da ne bi priskrbljivao ogrtanje bilo kakvo ili nadu o prebivanju u njemu. Od Gospodara svoga prenio je pozive, savjetovao je sljedbenike svoje kao upozoritelj i pozivao u Džennet kao prenositelj vijesti dobrih.
(O potomcima Vjerovjesnika Časnog)
Mi smo stablo poslanstva, postojano mjesto poruke, spuštalište meleka, rudnici znanja i vrela mudrosti. Onaj koji nas pomaže i onaj koji nas voli očekuje milost, dok neprijatelj naš i onaj koji nas mrzi očekuje gnjev.
Preveli: Rusmir Mahmutćehajić i Mehmedalija Hadžić
وَ مِنْ خُطبَةٍ لهُعليه السلام
في بيان قدرة اللَّه و انفراده بالعظمة و أمر البعث
قدرة اللَّه
كُلُّ شَيْءٍ خَاشِعٌ لَهُ، وَ كُلُّ شَيْءٍ قَائِمٌ بِهِ: غِنَى كُلِّ فَقِيرٍ، وَ عِزُّ كُلِّ ذَلِيلٍ؛ وَ قُوَّةُ كُلِّ ضَعِيفٍ، وَ مَفْزَعُ كُلِّ مَلْهُوفٍ. مَنْ تَكَلَّمَ سَمِعَ نُطْقَهُ،وَ مَنْ سَكَتَ عَلِمَ سِرَّهُ، وَ مَنْ عَاشَ فَعَليْهِ رِزْقُهُ، وَ مَنْ مَاتَ فَإِلَيْهِ مُنْقَلبُهُ. لَمْ تَرَكَ الْعُيُونُ فَتُخْبِرَ عَنْكَ، بَلْ كُنْتَ قَبْلَ الْوَاصِفِينَ مِنْ خَلْقِكَ. لَمْ تَخْلُقِ الْخَلْقَ لِوَحْشَةٍ، وَ لاَ اسْتَعْمَلْتَهُمْ لِمَنْفَعَةٍ، وَ لاَ يَسْبِقُكَ مَنْ طَلَبْتَ، وَ لاَ يُفْلِتُكَ مَنْ أَخَذْتَ، وَ لاَ يَنْقُصُ سُلْطَانَكَ مَنْ عَصَاكَ، وَ لاَ يَزِيدُ فِي مُلْكِكَ مَنْ أَطَاعَكَ، وَ لاَ يَرُدُّ أَمْرَكَ مَنْ سَخِطَ قَضَاءَكَ، وَ لاَ يَسْتَغْنِي عَنْكَ مَنْ تَوَلَّى عَنْ أَمْرِكَ، كُلُّ سِرٍّ عِنْدَكَ عَلاَنِيَةٌ، وَ كُلُّ غَيْبٍ عِنْدَكَ شَهَادَةٌ، أَنْتَ الْأَبَدُ لاَ أَمَدَ لَكَ، وَ أَنْتَ الْمُنْتَهَى فَلاَ مَحيصَ عَنْكَ، وَ أَنْتَ الْمَوْعِدُ فَلاَ مَنْجَى مِنْكَ إِلَّا إِلَيْكَ. بِيَدِكَ نَاصِيَةُ كُلِّ دَابَّةٍ، وَ إِلَيْكَ مَصِيرُ كُلِّ نَسَمَةٍ. سُبَْحَانَكَ مَا أَعْظَمَ شَأْنَكَ! سُبْحَانَكَ مَا أَعْظَمَ مَا نَرَى مِنْ خَلْقِكَ! وَ مَا أَصْغَرَ كُلِّ عَظيمَةٍ فِي جَنْبِ قُدْرَتِكَ! وَ مَا أَهْوَلَ مَا نَرَى مِنْ مَلَكُوتِكَ! وَ مَا أَحْقَرَ ذَلِكَ فِيَما غَابَ عَنَّا مِنْ سُلْطَانِكَ! وَ مَا أَسْبَغَ نِعَمَكَ فِي الدُّنْيَا، وَ مَا أَصْغَرَهَا فِي نِعَمِ الاْخِرَةِ!
الملائكة الكرام
و منها: مِنْ مَلَائِكَةٍ أَسْكَنْتَهُمْ سَموَاتِكَ، وَ رَفَعْتَهُمْ عَنْ أَرْضِكَ، هُمْ أَعْلَمُ خَلْقِكَ بِكَ، وَ أَخْوَفُهُمْ لَكَ، وَ أَقْرَبُهُمْ مِنْكَ؛ لَمْ يَسْكُنُوا الْأَصْلَابَ، وَ لَمْ يُضَمَّنُوا الْأَرْحَامَ، وَ لَمْ يُخْلَقُوا مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ، وَ لَمْ يَتَشَعَّبْهُمْ رَيْبُ الْمَنُونِ؛ وَ إِنَّهُمْ عَلَى مَكَانِهِمْ مِنْكَ، وَ مَنْزِلَتِهِمْ عِنْدَكَ، وَ اسْتِجْمَاعِ أَهْوَائِهِمْ فِيكَ، وَ كَثْرَةِ طَاعَتِهِمْ لَكَ، وَ قِلَّةِ غَفْلَتِهِمْ عَنْ أَمْرِكَ؛ لَوْ عَايَنُوا كُنْهَ مَا خَفِيَ عَلَيْهِمْ مِنْكَ لَحَقَّرُوا أَعْمَالَهُمْ، وَ لَزَرَوْا عَلَى أَنْفُسِهِمْ، وَ لَعَرَفُوا أَنَّهُمْ لَمْ يَعْبُدُوكَ حَقَّ عِبَادَتِكَ، وَ لَمْ يُطِيعُوكَ حَقَّ طَاعَتِكَ.
عصيان الخلق
سُبْحَانَكَ خَالِقاً وَ مَعْبُوداً! بِحُسْنِ بَلائِكَ عِنْدَ خَلْقِكَ خَلَقْتَ دَاراً، وَ جَعَلْتَ فِيهَا مَأْدُبَةً: مَشْرَباً وَ مَطْعَماً، وَ أَزْوَاجاً، وَ خَدَماً، وَ قُصُوراً، وَ أَنْهَاراً، وَ زُرُوعاً، وَ ثِمَاراً، ثُمَّ أَرْسَلْتَ دَاعِياً يَدْعُو إِلَيْهَا، فَلَا الدَّاعِيَ أَجَابُوا، وَ لَا فِيَما رَغَّبْتَ رَغِبُوا، وَ لَا إِلَى مَا شَوَّقْتَ إِلَيْهِ اشْتَاقُوا. أَقْبَلُوا عَلَى جِيْفَةٍ قَدِ افْتَضَحُوا بِأَكْلِهَا، وَ اصْطَلَحُوا عَلَى حُبِّهَا، وَ مَنْ عَشِقَ شَيْئاً أَعْشَى بَصَرَهُ وَ أَمْرَضَ قَلْبَهُ، فَهُوَ يَنْظُرُ بِعَيْنٍ غَيْرِ صَحِيحَةٍ، وَ يَسْمَعُ بِأُذُنٍ غَيْرِ سَمِيعَةٍ، قَدْ خَرَقَتِ الشَّهَوَاتُ عَقْلَهُ، وَ أَمَاتَتِ الدُّنْيَا قَلْبَهُ، وَ وَلِهَتْ عَلَيْهَا نَفْسُهُ، فَهُوَ عَبْدٌ لَهَا، وَ لِمَنْ فِي يَدَيْهِ شَيْءٌ مِنْهَا، حَيْثُما زَالَتْ زَالَ إِلَيْهَا، وَ حَيْثَُما أَقْبَلَتْ أَقْبَلَ عَلَيْهَا؛ لَا يَنْزَجِرُ مِنَ اللَّهِ بِزَاجِرٍ، وَ لاَ يَتَّعِظُ مِنْهُ بِوَاعِظٍ، وَ هُوَ يَرَى الْمَأْخُوذِينَ عَلَى الْغِرَّةِ، حَيْثُ لَا إِقَالَةَ وَ لَارَجْعَةَ، كَيْفَ نَزَلَ بِهِمْ مَاكَانُوا يَجْهَلُونَ، وَجَاءَهُمْ مِنْ فِرَاقِ الدُّنْيَا مَا كَانُوا يَأْمَنُونَ، وَ قَدِمُوا مِنَ الآخِرَةِ عَلَى مَاكانُوا يُوعَدُونَ، فَغَيْرُ مَوْصُوفٍ مَا نَزَلَ بِهِمْ، اجْتَمَعَتْ عَلَيْهِمْ سَكْرَةُ الْمَوْتِ وَ حَسْرَةُ الْفَوْتِ، فَفَتَرَتْ لَهَا أَطْرَافُهُمْ، وَ تَغَيَّرَتْ لَهَا أَلْوَانُهُمْ، ثُمَّ ازْدَادَ الْمَوْتُ فِيهِمْ وُلُوجاً، فَحِيلَ بَيْنَ أَحَدِهِمْ وَ بَيْنَ مَنْطِقِهِ، وَ اِنَّهُ لَبَيْنَ أَهْلِهِ يَنْظُرُ بِبَصَرِهِ، وَ يَسْمَعُ بِأُذُنِهِ عَلَى صِحَّةٍ مِنْ عَقْلِهِ، وَ بَقَاءٍ مِنْ لُبِّهِ يُفَكِّرُ فِيمَ أَفْنَى عُمْرَهُ، وَ فِيمَ أَذْهَبَ دَهْرَهُ! وَ يَتَذَكَّرُ أَمْوَالاً جَمَعَهَا، أَغْمَضَ فِي مَطَالِبِهَا، وَ أَخَذَهَا مِنْ مُصَرَّحَاتِهَا وَ مُشْتَبِهَاتِهَا،قَدْ لَزِمَتْهُ تَبِعَاتُ جَمْعِهَا وَ أَشْرَفَ عَلَى فِرَاقِهَا، تَبْقَى لِمَنْ وَرَاءَهُ يَنْعَمُونَ فِيهَا، وَ يَتَمَتَّعُونَ بِهَا، فَيَكُونُ الْمَهْنَأُ لِغَيْرِهِ، وَالْعِبْءُ عَلَى ظَهْرِهِ. وَالْمَرْءُ قَدْ غَلِقَتْ رُهُونُهُ بِهَا، فَهُوَ يَعَضُّ يَدَهُ نَدَامَةً عَلَى مَا أَصْحَرَ لَهُ عِنْدَ الْمَوْتِ مِنْ أَمْرِهِ، وَ يَزْهَدُ فِيَما كانَ يَرْغَبُ فِيهِ أَيَّامَ عُمْرِهِ، وَ يَتَمَنَّى أَنَّ الَّذي كانَ يَغْبِطُهُ بِهَا وَ يَحْسُدُهُ عَلَيْهَا قَدْ حَازَهَا دُونَهُ! فَلَمْ يَزَلِ الْمَوْتُ يُبَالِغُ فِي جَسَدِهِ حَتَّى خَالَطَ لِسَانُهُ سَمْعَهُ، فَصَارَ بَيْنَ أَهْلِهِ لاَ يَنْطِقُ بِلِسَانِهِ، وَ لاَ يَسْمَعُ بِسَمْعِهِ: يُرَدِّدُ طَرْفَهُ بِالنَّظَرِ فِي وُجُوهِهِمْ، يَرَى حَرَكاتِ أَلْسِنَتِهِمْ، وَ لاَ يَسْمَعُ رَجْعَ كَلامِهِمْ ثُمَّ ازْدَادَ الْمَوْتُ الْتِيَاطاً بِهِ. فَقُبِضَ بَصَرُهُ كَمَا قُبِضَ سَمْعُهُ. وَ خَرَجَتِ الرُّوحُ مِنْ جَسَدِهِ، فَصَارَ جِيفَةً بَيْنَ أَهْلِهِ، قَدْ أَوْحَشُوا مِنْ جَانِبِهِ، وَ تَبَاعَدُوا مِنْ قُرْبِهِ. لَايُسْعِدُ بَاكياً، وَ لاَ يُجِيبُ دَاعِياً. ثُمَّ حَمَلُوهُ إِلَى مَخَطٍّ فِي الْأَرْضِ، فَأَسْلَمُوهُ فِيهِ إِلَى عَمَلِهِ، وَ انْقَطَعُوا عَنْ زَوْرَتِهِ.
القيامة
حَتَّى إِذَا بَلَغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ، وَ الْأَمْرُ مَقَادِيرَهُ، وَ أُلْحِقَ آخِرُ الْخَلْقِ بِأَوَّلِهِ، وَجَاءَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ مَا يُرِيدُهُ مِنْ تَجْدِيدِ خَلْقِهِ، أَمادَ السَّمَاءَ وَ فَطَرَهَا، وَ أَرَجَّ الْأَرْضَ وَ أَرْجَفَهَا، وَ قَلَعَ جِبَالَهَا وَ نَسَفَهَا. وَدَكَّ بَعْضُهَا بَعْضاً مِنْ هَيْبَةِ جَلَالَتِهِ وَ مَخُوفِ سَطْوَتِهِ، وَ أَخْرَجَ مَنْ فِيهَا فَجَدَّدَهُمْ بَعْدَ إِخْلَاقِهِمْ، وَ جَمَعَهُمْ بَعْدَ تَفَرُّقِهِمْ. ثُمَّ مَيَّزَهُمْ لِمَا يُرِيدُهُ مِنْ مَسْأَلَتِهِمْ عَنْ خَفَايا الْأَعْمَالِ وَ خَبَايَا الْأَفْعَالِ،وَ جَعَلَهُمْ فَرِيقَيْنِ: أَنْعَمَ عَلَى هؤُلاءِ وَ انْتَقَمَ مِنْ هؤُلاءِ، فَأمَّا أَهْلُ الطَّاعَةِ فَأَثَابَهُمْ بِجِوَارِهِ، وَ خَلَّدَهُمْ فِي دَارِهِ، حَيْثُ لاَ يَظْعَنُ النُّزَّالُ، وَ لاَ تَتَغَيَّرُ بِهِمُ الْحَالُ، وَ لاَ تَنُوبُهُمُ الْأَفْزَاعُ، وَ لاَ تَنَالُهُمُ الْأَسْقَامُ، وَ لاَ تَعْرِضُ لَهُمُ الْأَخْطَارُ، وَ لَا تُشْخِصُهُمُ الْأَسْفَارُ. وَ أَمَّا أَهْلُ الْمَعْصِيَةِ فَأَنْزَلَهُمْ شَرَّدَارٍ،وَ غَلَّ الْأَيْدِيَ إِلَى الْأَعْنَاقِ، وَ قَرَنَ النَّوَاصِيَ بِالْأَقْدَامِ، وَ أَلْبَسَهُمْ سَرَابِيلَ الْقَطِرَانِ،وَ مُقَطَّعَاتِ النِّيرَانِ. فِي عَذَابٍ قَدِ اشْتَدَّ حَرُّهُ، وَ بَابٍ قَدْ أُطْبِقَ عَلَى أَهْلِهِ فِي نَارٍ لَهَا كَلَبٌ وَ لَجَبٌ، وَ لَهَبٌ سَاطِعٌ، وَ قَصِيفٌ هَائِلٌ، لاَ يَظْعَنُ مُقِيمُهَا وَ لاَ يُفَادَى أَسِيرُهَا، وَ لاَ تُفْصَمُ كُبُولُها. لاَ مُدَّةَ لِلدَّارِ فَتَفْنَى، وَ لاَأَجَلَ لِلْقَوْمِ فَيُقْضَى.
زهد النبي
و مِنْهَا فِي ذِكْرِ النَّبِيِّصلى الله عليه وآله وسلم قَدْ حَقَّرَ الدُّنْيَا وَ صَغَّرَهَا، وَ أَهْوَنَ بِهَا وَ هَوَّنَهَا. وَ عَلِمَ أنَّ اللَّهَ زَوَاهَا عَنْهُ اخْتِيَاراً، وَ بَسَطَهَا لِغَيْرِهِ احْتَقَاراً، فَأَعْرَضَ عَنْ الدُّنْيَا بِقَلْبِهِ، وَ أَمَاتَ ذِكْرَهَا عَنْ نَفْسِهِ، وَ أَحَبَّ أَنْ تَغِيبَ زِينَتُهَا عَن عَيْنِهِ، لِكَيْلا يَتَّخِذَ مِنْهَا رِياشاً، أَوْ يَرْجُوَ فِيهَا مَقَاماً. بَلَّغَ عَنْ رَبِّهِ مُعْذِراً، وَ نَصَحَ لِأُمَّتِهِ مُنْذِراً، وَ دَعَا إِلَى الْجَنَّةِ مُبَشِّراً، وَ خَوَّفَ مِنَ النَّارِ مُحَذِّراً.
أهل البيت
نَحْنُ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ، وَ مَحَطُّ الرِّسَالَةِ، وَ مُخْتَلَفُ الْمَلائِكَةِ، وَ مَعَادِنُ الْعِلْمِ، وَ يَنَابِيعُ الْحُكْمِ، نَاصِرُنا وَ مُحِبُّنَا يَنْتَظِرُ الرَّحْمَةَ، وَ عَدُوُّنَا وَ مُبْغِضُنَا يَنْتَظِرُ السَّطْوَةَ.
