Posjećivanje bolesnika kao način ispunjenja potrebe

Plemeniti Poslanik, s.a.v.a., rekao je:

يُعَيِّرُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَبْدًا مِنْ عِبَادِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فَيَقُولُ: عَبْدِي! مَا مَنَعَكَ إِذَا مَرِضْتُ أَنْ تَعُودَنِي فَيَقُولُ سُبْحَانَكَ سُبْحَانَكَ أَنْتَ رَبُّ الْعِبَادِ لَا تَأْلَمُ وَ لَا تَمْرَضُ فَيَقُولُ مَرِضَ أَخُوكَ الْمُؤْمِنُ فَلَمْ تَعُدْهُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَوْ عُدْتَهُ لَوَجَدْتَنِي عِنْدَهُ ثُمَّ لَتَكَفَّلْتُ بِحَوَائِجِكَ فَقَضَيْتُهَا لَكَ وَ ذَلِكَ مِنْ كَرَامَةِ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ وَ أَنَا الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ

“Na Sudnjem danu Bog Uzvišeni će prekoriti jednog od robova Svojih, govoreći mu: ‘O robe Moj! Šta te je spriječilo da me posjetiš kad sam bolestan bio?’ On će reći: ‘Uzvišen Si Ti, Uzvišen Si Ti! Ti Si Gospodar robova Svojih, ne dotiče Te bol niti se razbolijevaš!’ On će tada reći: ‘Razbolio se tvoj brat vjernik, a ti ga nisi posjetio. Tako Mi Časti i Uzvišenosti Moje, da si ga posjetio, Mene bi kod njega zatekao, zatim bih Ja na Se tvoje potrebe preuzeo, pa bih ti ih onda ispunio, i sve to u čast robu Mome vjerniku, a Ja sam Milosnik Svemilosni!’”[1]

Dželaludin Rumi je ovu predaju pretočio u stih, s tom razlikom što kaže da je to Bog Uzvišeni objavio Musau, a.s. Tako je prvi dio predaje uobličio u stihove pod naslovom Zašto me nisi posjetio:

Od Istinitog Musau ovaj prijekor dođe:

“O ti, što izlazak Mjeseca iz džepa vidje!

Božanskom svjetlošću sam te obasjao,

Ja, Istiniti, razboljeh se,a nisi me posjetio!”

Rekao je: “Uzvišen Si, od štete Čist Si Ti,

Kakva je ovo zagonetka, Gospodaru, odgonetni je!”

Opet mu reče: “Ja sam bolan

Jer nisi pitao iz plemenitosti!”

Reče: “Gospodaru, ti mane nikakve nemaš

Razum se izgubio, ovaj čvor razveži!”

Reče: “Svakako, o robe odabrani,

Bolest njegova je i Moja, dobro gledaj ti!

Ozdravljenje njegovo ozdravljenje je i Moje,

Bol njegova je bol Moja!”

Ko god hoće da se druži s Bogom

On sjeda kod evlija.[2]

 

Jedna dova iz Sahife Sedžadije

I upravo zbog važnosti ove teške obaveze i prava Imam Sedždžad, mir neka je s njim, onda kada spominje svoje susjede i prijatelje od Uzvišenog Boga moli da im podari pomoć da posjećuju svoje bolesne i s tim u vezi kaže:

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوَلَّنِي فِي جِيرَانِي وَ مَوَالِيَّ الْعَارِفِينَ بِحَقِّنَا، وَ الْمُنَابِذِينَ لِأَعْدَائِنَا بِأَفْضَلِ وَلَايَتِكَ. (2) وَ وَفِّقْهُمْ لِإِقَامَةِ سُنَّتِكَ، وَ الْأَخْذِ بِمَحَاسِنِ أَدَبِكَ فِي إِرْفَاقِ ضَعِيفِهِمْ، وَ سَدِّ خَلَّتِهِمْ، وَ عِيَادَةِ مَرِيضِهِمْ…..

“Bože, blagoslovi Muhammeda i čeljad njegovu,                                                      

i pomozi mi najboljom pomoći Svojom u dužnostima mojim prema                          

susjedima i prijateljima mojim, koji priznaju pravo naše,                                                      

i suprotstavljaju se neprijateljima našim!                                                                               

Daj im uspjeha u vršenju zakona Tvoga

islijeđenju ljepota učtivosti Tvoje                                                                                            

u blagom postupanju sa slabim svojim,                                                                                 

u ispunjenju potreba svojih,

i posjećivanju bolesnih svojih…”[3]



[1] Sefinetulbihar, sv. 2, str. 534. i 535; Mekarimu-l-ahlak, bejrutsko izdanje, str. 360, sa neznatnim

 razlikama.

[2] Mesnevija, dio drugi, str. 300–301.

[3] Sahifa Sedždžadijja, dova 26.