Namjera i vječnost

U jednoj predaji od Imama Sadika, mir neka je s njim, koja govori o tome zašto stanovnici Džehennema moraju vječno ostati u Džehennemu, a stanovnici Dženneta vječno u Džennetu, prenosi se:

إنَّما خُلِّدَ أَهْلُ النّارِ فِي النّارِ لِأنَّ نِیّاتِهِمْ کانَتْ فِي الدُّنْیا أنْ لَوْ خُلِّدُوا فیها أنْ یَعْصُوا اللهَ أَبَداً وَ إِنَّما خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ في الْجَنَّةِ لِأنَّ نِیّاتِهِمْ کانَتْ في الدُّنْیا أنْ لَوْ بَقَوْا فیها أنْ یُطیعُوا اللهَ أَبَداً فَبِالنِّیّاتِ خُلِّدَ هؤُلاءِ وَ هؤُلاءِ ثُمَّ تَلا قَوْلَهُ تَعالی: ﴿قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَى شَاكِلَتِهِ﴾.

“Stanovnici Džehennema moraju zauvijek ostati u Džehennemu zbog toga što je njihova namjera bila da budu Bogu neposlušni čak i da su vječno na Ovome svijetu ostali, a stanovnici Dženneta vječno ostaju u Džennetu zbog toga što im je namjera bila da budu poslušni Bogu čak i ako bi vječno na Ovome svijetu ostali. I obje skupine su zbog svojih namjera zauvijek u Džehennemu i Džennetu.”[1] Potom je proučio ajet: Reci: “Svako djeluje u skladu sa svojom ličnošću.” (El-Isra, 84)


[1] Biharu-l-anvar, bejrutsko izdanje, sv. 67, str. 209; Vesa'ilu-l-ši‘a, sv. 1, str. 36; Usuli Kafi, izdanje Islamijje, sv. 2, str. 85; ‘Ilelu-l-šerai‘, nedžefsko izdanje, sv. 2, str. 523, pogl. 299; Ma‘alem al-Zolfi, litografsko izdanje, str. 36. uz sitne izmjene.