Duhovna vježba i odgajanje duše važni su u toj mjeri da Zapovjednik pravovjernih, mir neka je s njim, sa svom plemenitošću i vrlinama koje su ga krasile, izjavljuje:
وَ إِنَّمَا هِيَ نَفْسِي أَرُوضُهَا بِالتَّقْوَى لِتَأْتِيَ آمِنَةً يَوْمَ الْخَوْفِ الْأَكْبَرِ وَ تَثْبُتَ عَلَى جَوَانِبِ الْمَزْلَقِ… لَأَرُوضَنَّ نَفْسِي رِيَاضَةً تَهِشُّ مَعَهَا إِلَى الْقُرْصِ إِذَا قَدَرْتُ عَلَيْهِ مَطْعُوماً وَ تَقْتَنِعَ بِالْمِلْحِ مَأْدُوماً…
“Ovu dušu svoju ću uistinu bogobojaznošću odgajati, da bi na Danu straha velikog bila spokojna i postojana na mjestima klizavim… Tako ću dušu svoju odgojiti da će se za jelo radovati tankoj kriški hljeba, kada ga uspijem nabaviti, i da će biti zadovoljna samo solju kao začinom.”[1]
A u pismu upućenom Maliku Aštaru stoji:
…وَ إِنْ ظَنَّتِ الرَّعِيَّةُ بِكَ حَيْفاً فَأَصْحِرْ لَهُمْ بِعُذْرِكَ وَ اعْدِلْ عَنْكَ ظُنُونَهُمْ بِإِصْحَارِكَ فَإِنَّ فِي ذَلِكَ رِيَاضَةً مِنْكَ لِنَفْسِكَ…
“Ako podanici tvoji pomisle da si nepravedan, iznesi im opravdanje svoje i otkloni pomisli njihove o tebi objašnjenjem svojim, jer uistinu će to biti odgoj za dušu tvoju…”[2]
[1] Nehdžu-l-belaga, Subhi Salih, pismo 45.
[2] Isto, pismo 53.
