Imam Sadik, mir neka je s njim, kaže:
يَنْبَغِي لِلْمُسْلِمِ الْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ لَهُ سَاعَةٌ يُفْضِي بِهَا إِلَى عَمَلِهِ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سَاعَةٌ يُلَاقِي إِخْوَانَهُ الَّذِينَ يُفَاوِضُهُمْ وَ يُفَاوِضُونَهُ فِي أَمْرِ آخِرَتِهِ وَ سَاعَةٌ يُخَلِّي بَيْنَ نَفْسِهِ وَ لَذَّاتِهَا فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ فَإِنَّهَا عَوْنٌ عَلَى تِلْكَ السَّاعَتَيْنِ
“Razuman musliman treba da odredi vrijeme za ono što je između njega i Boga Uzvišenog, zatim vrijeme za susrete sa braćom svojom s kojima će on i koji će s njim o Onom svijetu razgovarati, te vrijeme za sebe i uživanja koja nisu zabranjena, jer je u tome potpora za ona prva dva razdoblja.”[1]
كَانَ فِيمَا وَعَظَ لُقْمَان ابْنَهُ أَنَّهُ قَالَ لَهُ يَا بُنَيَّ اجْعَلْ فِي أَيَّامِكَ وَ لَيَالِيْكَ وَ سَاعَاتِكَ نَصِيباً لَكَ فِي طَلَبِ الْعِلْمِ فَإِنَّكَ لَنْ تَجِدَ لَهُ تَضْيِيعاً مِثْلَ تَرْكِهِ
Među savjetima koje je Lukman dao svome sinu bilo je i ovo: “Sine moj! U svojim danima, noćima i satima odredi dio za sticanje znanja, jer ništa kao ostavljanje znanja ne izaziva njegovo propadanje.”[2]
[1] Furu‘u Kafi, sv. 5, str. 87; Pod izrazom vrijeme misli se na vremenski isječak u kojem se može uraditi neki posao.
[2] Avalem, sv. 2, str. 203.
