U ime Allaha Milostivog Samilosno!
1. Bože moj, prijestupi su me zaodjenuli
u ogrtač niskosti moje,
odvajanje od Tebe zavilo me
u odjeću bijede moje!
Strašni zločini moji umrtvili su srce moje,
pa oživi ga pokajanjem od Tebe,
o nado moja i svrho moja,
o traženje moje i željo moja!
Tako mi moći Tvoje,
ne nalazim nikog osim Tebe da mi grijehe oprosti
i ne vidim nikog osim Tebe da izliječi slabost moju!
Potčinio sam Ti se u okretanju ponavljanom,
ponizio Ti se u poniznosti.
Ako me odbiješ s vrata Svojih,
u koga ću utočište naći?
Ako me vratiš iz dvorišta Svoga,
u koga ću utočište naći?
O žalosti moja u sramoti i nemilosti mojoj!
O tugo moja u zlodjelima mojim i onom što počinih!
2. Išćem Ti, o Oprostitelju grijeha velikih,
o Sastavljatelju kostiju slomljenih,
da previdiš pogubne prijestupe moje
i pokriješ moje sramotne tajne misli!
Ne ostavi me
u mjestu svjedočenja Ustajanja
bez svježine milosti i oprosta Tvoga,
i ne odvoji me
od Tvog lijepog opraštanja i pokrivanja!
3. Bože moj,
neka oblak milosti Tvoje baci sjenku svoju
na grijehe moje
i pošalje val dobrote Tvoje
da teče preko prijestupa mojih!
4. Bože moj,
može li se odbjegli rob vratiti nekom drugom
osim gospodaru svom
i može li ga od ljutnje njegove osloboditi
iko drugi osim on?!
5. Bože moj,
ako grižnja savjesti za grijehe jest kajanje,
ja sam moći Tvojom jedan od onih koji osjećaju grižnju savjesti!
Ako moljenje oprosta za prijestupe jest olakšanje,
ja sam jedan od onih koji mole oprost!
Tebi se vraćam
sve dok ne budeš zadovoljan!
6. Bože moj,
moći Tvojom nada mnom,
smiluj mi Se,
dobrotom Tvojom prema meni,
oprosti mi,
i znanjem Tvojim o meni,
budi blag prema meni!
7. Bože moj,
Ti si Onaj Koji je otvorio vrata oprosta robovima Svojim
i nazvao ih pokajanjem,
jer kažeš:
Pokajte se Bogu nepokolebljivim kajanjem.
Šta je isprika
onog koji ostaje nemaran za ulazak na vrata nakon otvaranja njihovog ?
8. Bože moj,
ako su ružni grijesi roba Tvog,
lijep je oprost Tvoj.
9. Bože moj,
nisam prvi koji Ti se nije pokorio,
a Ti mu Se smilovao,
ili tražio da dosegne dar Tvoj,
a Ti mu bio darežljiv.
O Odzivatelju ožalošćenom,
Otklonitelju ozljede,
Veliki u dobroti,
Znalče svega tajnog,
Lijepi prekritošću,
tražim darežljivost Tvoju i blagostivost Tvoju,
da posreduju u Tebe,
tražim bliskost Tvoju i smilovanje Tvoje,
da se založe u Tebe,
pa uslišaj moljenje moje,
ne razočaraj moju nadu u Te,
primi pokajanje moje,
i sakrij prijestup moj
dobrotom i milošću Tvojom,
o Najmilosniji od milosnih!
(U prijevodu Rusmira Mahmutćehajića i Mehmedalije Hadžića)
مُنَاجَاتُ التَّائِبِين
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
اِلَهِي أَلْبَسَتْنِى الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلَّتِي،
وَجَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكنَتِي،
وَ أَمَاتَ قَلْبِي عَظِيمُ جِنَايَتِي،
فَأَحْيِهِ بِتَوْبَة مِنْكَ يَا أَمَلِي وَ بُغْيَتِي،
وَ يَا سُؤْلِي وَ مُنْيَتِي،
فَوَعِزَّتِكَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِي سِوَاكَ غَافِراً،
وَ لاَ أَرَى لِكسْرى غَيْرَكَ جَابِراً،
وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالإِنَابَةِ إِلَيْكَ،
وَ عَنَوْتُ بِالإِسْتِكانَةِ لَدَيْكَ،
فَاِنْ طَرَدْتَنِى مِنْ بَابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ،
وَ إِنْ رَدَدْتَنِى عَنْ جَنَابِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ،
فَوَا أَسَفَاهُ مِنْ خَجْلَتِى وَ افْتِضَاحِى،
وَ وَالَهْفَاهُ مِنْ سُوءِ عَمَلِى وَ اجْتِرَاحِى،
أَسْئَلُكَ يَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْكبِيرِ،
وَ يَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكسِيرِ،
اَنْ تَهَبَ لِى مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ،
وَ تَسْتُرَ عَلَىَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ،
وَ لاَ تُخْلِنِى فِى مَشْهَدِ الْقِيَامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَ غَفْرِكَ،
وَ لاَ تُعْرِنِى مِنْ جَمِيلِ صَفْحِكَ وَ سَتْرِكَ،
اِلَهِي ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِى غَمَامَ رَحْمَتِكَ،
وَ أَرْسِلْ عَلى عُيُوبِى سَحَابَ رَأْفَتِكَ،
اِلَهِى هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الاَبِقُ اِلاَّ اِلَى مَوْلاَهُ،
أَمْ هَلْ يُجِيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ،
إِلَهِى اِنْ كَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّي وَ عِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِينَ،
وَ إِنْ كَانَ الإِسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِيئَةِ حِطَّةً فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ،
لَكَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى،
إِلَهِي بِقُدْرَتِكَ عَلَىَّ تُبْ عَلَىَّ،
وَ بِحِلْمِكَ عَنّيِ اعْفُ عَنِّي،
وَ بِعِلْمِكَ بِي إِرْفَقْ بِي،
إِلَهِي أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ،
سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، فَقُلْتَ: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً.
فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ،
إِلَهِي إِنْ كَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ،
إِلَهِي مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ،
وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ،
يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّ، يَا كَاشِفَ الضُّرِّ،
يَا عَظِيمَ الْبِرِّ، يَا عَلِيماً بِمَا فِى السِّرِّ،
يَا جَمِيلَ السِّتْرِ،
اِسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَ كرَمِكَ اِلَيْكَ،
وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنَابِكَ (بِحَنَانِكَ) وَ تَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ،
فَاسْتَجِبْ دُعَآئِى،
وَ لاَ تُخَيِّبْ فِيكَ رَجَآئِى،
وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِى،
وَكَفِّرْ خَطِيئَتِى بِمَنِّكَ وَ رَحْمَتِكَ،
يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
