U ime Allaha Milostivog Samilosnog!
1. Bože moj,
gledaš li
da me kazniš nakon vjerovanja moga u Te,
otjeraš me daleko nakon ljubavi moje za Te,
ostaviš me dok se nadam milosti i oprostu Tvome,
odbiješ me dok utočište tražim u Tebe?
Kako blago Lice Tvoje može razočarati mene?!
Da mi je znati je li me majka moja za nesreću rodila
i odgajala me za stradanje?
Da me onda nije ni rodila
ni odgojila!
Da mi je znati jesi li me Ti odredio jednim od ljudi sreće?
Jesi li me izdvojio za bliskost
i blizinu Tvoju,
pa da onda oko moje bude veselo,
i duša moja time zadovoljna?
2. Bože moj,
pocrnjuješ li lica onih koji sedždu čine
pred moćnošću Tvojom?!
Pogađaš li zamuknućem jezike koji govore u hvaljenju
slave i uzvišenosti Tvoje?!
Jesi li zapečatio srca koja gaje ljubav za Te?!
Jesi li zaglušio uši koje se zadovoljavaju u slušanju
spominjanja Tebe u skladu s voljom Tvojom?!
Stavljaš li u okove ruke koje očekivanja podizahu prema Tebi
u nadi za milosnošću Tvojom?!
Kažnjavaš li tijela koja idu da Ti se pokore
sve dok ne izmršaju u borbi za Te?!
Kažnjavaš li noge koje žure da Ti služe?!
3. Bože moj,
onima koji Ti Jednost priznaju ne zaključaj
kapije milosti Svoje,
i ne odvoji one koji čeznu za Tobom
od gledanja u prizor ljepote Tvoje!
4. Bože moj,
kako ćeš dušu, koju si uzdigao u priznavanju Jednosti Tvoje,
poniziti u sramoti napuštanja Tvog?!
Kako ćeš srce, koje se predalo ljubljenju Tebe, spaliti u vrelini vatri Svojih?!
5. Bože moj,
daj mi zaštitu
od bolnog gnjeva Tvog
i silne ljutnje Tvoje!
O Voleći, Blagi,
Premilosni, Milosni,
Prinuditelju, Pobjeditelju,
Oprostitelju, Pokrivatelju,
izbavi me milošću Svojom
iz kazne Vatre
i nemilosti sramote
kad dobri budu odvojeni od zlih,
oblici izmijenjeni,
grozote navale,
činitelji dobra budu primaknuti,
činitelji zla udaljeni,
i svakoj duši bude plaćeno sve što je zaslužila,
a nepravda im ne bude učinjena!
(U prijevodu Rusmira Mahmutćehajića i Mehmedalije Hadžića)
مُنَاجَاتُ الْخَائِفِينَ
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
إِلَهِي أَتَرَاكَ بَعْدَ الإِيمَانِ بِكَ تُعَذِّبُنِي،
أَمْ بَعْدَ حُبِّي إِيَّاكَ تُبَعِّدُنِي،
أَمْ مَعَ رَجَائِي لِرَحْمَتِكَ وَ صَفْحِكَ تَحْرِمُنِي،
أَمْ مَعَ اسْتِجَارَتِي بِعَفْوِكَ تُسْلِمُنِي،
حَاشَا لِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَنْ تُخَيِّبَنِي،
لَيْتَ شِعْرِي أَ لِلشَّقَاءِ وَلَدَتْنِي أُمِّي،
أَمْ لِلْعَنَاءِ رَبَّتْنِي،
فَلَيْتَهَا لَمْ تَلِدْنِي وَ لَمْ تُرَبِّنِي،
وَلَيْتَنِي عَلِمْتُ أَمِنْ أَهْلِ السَّعَادَةِ جَعَلْتَنِي،
وَ بِقُرْبِكَ وَ جِوَارِكَ خَصَصْتَنِي،
فَتَقِرَّ بِذَلِكَ عَيْنِي،
وَ تَطْمَئِنَّ لَهُ نَفْسِي،
إِلَهِي هَلْ تُسَوِّدُ وُجُوهاً خَرَّتْ سَاجِدَةً لِعَظَمَتِكَ،
أَوْ تُخْرِسُ أَلْسِنَةً نَطَقَتْ بِالثَّنَاءِ عَلَى مَجْدِكَ وَ جَلاَلَتِكَ،
أَوْ تَطْبَعُ عَلَى قُلُوبِ انْطَوَتْ عَلَى مَحَبَّتِكَ،
أَوْ تُصِمُّ أَسْمَاعاً تَلَذَّذَتْ بِسَمَاعِ ذِكرِكَ فِي إِرَادَتِكَ،
أَوْ تَغُلُّ أَكُفّاً رَفَعَتْهَا الأَمَالُ إِلَيْكَ رَجَاءَ رَاْفَتِكَ،
أَوْ تُعَاقِبُ أَبْدَاناً عَمِلَتْ بِطَاعَتِكَ حَتَّى نَحِلَتْ فِي مُجَاهَدَتِكَ،
أَوْ تُعَذِّبُ أَرْجُلاً سَعَتْ فِي عِبَادَتِكَ،
إِلَهِي لاَ تُغْلِقْ عَلَى مُوَحِّدِيكَ أَبْوَابَ رَحْمَتِكَ،
وَ لاَ تَحْجُبْ مُشْتَاقِيكَ عَنِ النَّظَرِ إِلَى جَمِيلِ رُؤْيَتِكَ،
إِلَهِي نَفْسٌ أَعْزَزْتَهَا بِتَوْحِيدِكَ،
كَيْفَ تُذِلُّهَا بِمَهَانَةِ هِجْرَانِكَ،
وَ ضَمِيرٌ انْعَقَدَ عَلَى مَوَدَّتِكَ،
كَيْفَ تُحْرِقُهُ بِحَرَارَةِ نِيرَانِكَ،
إِلَهِي أَجِرْنِي مِنْ أَلِيمِ غَضَبِكَ وَ عَظِيمِ سَخَطِكَ،
يَاحَنَّانُ يَا مَنَّانُ،
يَا رَحِيمُ يَا رَحْمَنُ،
يَا جَبَّارُ يَا قَهَّارُ،
يَا غَفَّارُ يَا سَتَّارُ،
نَجِّنِي بِرَحْمَتِكَ مِنْ عَذَابِ النَّارِ،
وَ فَضِيحَةِ الْعَارِ،
إِذَا امْتَازَ الأَخْيَارُ مِنَ الأَشْرَارِ،
وَحالَتِ الأَحْوَالُ،
وَ هَالَتِ الأَهْوَالُ،
وَ قَرُبَ الْمُحْسِنُونَ،
وَ بَعُدَ الْمُسِيئُونَ،
وَ وُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَ هُمْ لاَ يُظْلَمُونَ.
