Ispunjenje amaneta i iskrenost u govoru

Među najvažnijim obavezama je da čovjek bude povjerljiv, da ispunjava zavjet i da iskreno govori. Postojanje toga je znak vjerovanja, a nepostojanje je znak licemjerja. O važnosti navedenih osobina je dovoljno reći da Uzvišeni Bog u Kur'anu opisuje poslanike osobinama kao što su “poslanik pouzdani” ili “savjetnik povjerljivi”, te iskreni. Naprimjer, o Nuhu, a.s., kaže:

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ۝ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

Kad im brat njihov Nuh reče: “Zar se Boga ne bojite? Ja sam vam, uistinu, Poslanik pouzdani.”[1]

O Hudu, a.s., objavljuje:

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ۝إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

Kad im brat njihov Hud reče: “Zar se Boga ne bojite? Ja sam vam, uistinu, poslanik pouzdani…”[2]

Na drugom mjestu je objavljeno da je Hud, a.s., kada ga je narod prozvao neukim i maloumnim, odgovorio:

يَا قَوْمِ لَيْسَ بِى سَفَاهَةٌ وَلَكِنِّى رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ ۝ أُبَلِّغُكُمْ رِسَالاتِ رَبِّى وَأَنَاْ لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ

“O narode moj, nisam ja neznalica, nego sam poslanik Gospodara svjetova; dostavljam vam poslanice Gospodara svoga, i ja sam vam savjetnik pouzdani.”[3]

O poslaniku Salihu, a.s., je isto tako objavio:

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ۝ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

Kad im brat njihov Salih reče: “Zar se Boga ne bojite? Ja sam vam, uistinu, poslanik pouzdani.”[4]

A kada je Lutov, a.s., narod zanijekao poslanike Božije, u Kur'anu je rečeno:

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ۝ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

Kad im brat njihov Lut reče: “Zar se Boga ne bojite? Ja sam vam, uistinu, poslanik pouzdani.”[5]

Također je o Poslaniku Šuajbu, a.s., objavljeno:

إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ۝ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

Kad im Šuajb reče: “Zar se Boga ne bojite? Ja sam vam, uistinu, poslanik pouzdani.”[6]

Kur'an i o Musau, a.s., kaže:

وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ ۝ أَنْ أَدُّوا إِلَىَّ عِبَادَ اللهِ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ

A prije njih Mi smo faraonov narod u iskušenje stavili; pa im dođe poslanik plemeniti: “Predajte mi robove Božije, jer ja sam vam Poslanik pouzdani.”[7]

U drugom ajetu, koji govori o trenutku kada se Musa zaputio prema Medjenu, časni Kur'an kaže:

وَلَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِّنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَأَتَيْنِ تَذُودَانِ قَالَ مَا خَطْبُكُمَا قَالَتَا لَا نَسْقِى حَتَّى يُصْدِرَ الرِّعَاءُ وَأَبُونَا شَيْخٌ كَبِيرٌ ۝ فَسَقَى لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّى لِمَا أَنزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ

A kad stiže do vode medjenske, zateče kod nje skupinu ljudi kako napajaju stoku, a malo podalje od njih ugleda dvije žene koje su je od vode odbijale. “Šta je s vama?” – upita on. “Mi ne napajamo dok čobani ne odu” – odgovoriše one – “a otac nam je veoma star.” I on im je napoji, a onda se skloni u hladovinu i reče: “Gospodaru moj, kakvo god mi dobro dadneš, zaista mi je potrebno!”[8]

U Kur'anu se zatim kaže:

فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِى عَلَى اسْتِحْيَاءٍ قَالَتْ إِنَّ أَبِى يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا

I jedna od njih dvije mu dođe poslije, idući stidljivo i reče: “Otac moj te zove da te nagradi zato što si nam stoku napojio!”[9]

Nakon toga je Musa, a.s., došao do Šuajba, a.s.:

قَالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِىُّ الْأَمِينُ

“O oče” – reče jedna od njih – “uzmi ga u najam; najbolje da unajmiš ovako snažna i pouzdana.”[10] 

Ovo su samo neki od ajeta u kojim je Uzvišeni Gospodar opisao neke od Svojih poslanika, i sama ta činjenica je dokaz važnosti povjerljivosti. U svakom slučaju, časni Kur'an ljudima naređuje da, slijedeći Božije poslanike, a.s., budu povjerljivi i da, ako im bude povjeren neki amanet, učine sve da ga sačuvaju i vrate vlasniku:

إِنَّ اللهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّواْ الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا

Bog vam naređuje da preuzete amanete vratite vlasnicima njihovim…[11]

Kada časni Kur'an nabraja odlike vjernika, spominje čuvanje amaneta i ispunjavanje obećanja i zavjeta:

وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُون

I oni koji o povjerenim im amanetima i obavezama svojim brigu vode…