Među najvažnijim obavezama je da čovjek bude povjerljiv, da ispunjava zavjet i da iskreno govori. Postojanje toga je znak vjerovanja, a nepostojanje je znak licemjerja. O važnosti navedenih osobina je dovoljno reći da Uzvišeni Bog u Kur'anu opisuje poslanike osobinama kao što su “poslanik pouzdani” ili “savjetnik povjerljivi”, te iskreni. Naprimjer, o Nuhu, a.s., kaže:
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
“Kad im brat njihov Nuh reče: ʻZar se Boga ne bojite? Ja sam vam, uistinu, Poslanik pouzdani.ʼ” (Eš-Šu‘ara, 106–107)
O Hudu, a.s., objavljuje:
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
“Kad im brat njihov Hud reče: ʻZar se Boga ne bojite? Ja sam vam, uistinu, poslanik pouzdani…ʼ” (Eš-Šu‘ara, 124–125)
Na drugom mjestu je objavljeno da je Hud, a.s., kada ga je narod prozvao neukim i maloumnim, odgovorio:
يَا قَوْمِ لَيْسَ بِى سَفَاهَةٌ وَلَكِنِّى رَسُولٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِينَ أُبَلِّغُكُمْ رِسَالاتِ رَبِّى وَأَنَاْ لَكُمْ نَاصِحٌ أَمِينٌ
“O narode moj, nisam ja neznalica, nego sam poslanik Gospodara svjetova; dostavljam vam poslanice Gospodara svoga, i ja sam vam savjetnik pouzdani.” (El-A‘raf, 67–68)
O poslaniku Salihu, a.s., je isto tako objavio:
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
“Kad im brat njihov Salih reče: ʻZar se Boga ne bojite?Ja sam vam, uistinu, poslanik pouzdani.ʼ” (Eš-Šu‘ara, 142–143)
A kada je Lutov, a.s., narod zanijekao poslanike Božije, u Kur'anu je rečeno:
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
“Kad im brat njihov Lut reče: ʻZar se Boga ne bojite? <big>Ja sam vam, uistinu, poslanik pouzdani.ʼ” (Eš-Šu‘ara, 161–162)
Također je o Poslaniku Šuajbu, a.s., objavljeno:
إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
“Kad im Šuajb reče: ʻZar se Boga ne bojite? <big>Ja sam vam, uistinu, poslanik pouzdani.ʼ” (Eš-Šu‘ara, 177–178)
Kur'an i o Musau, a.s., kaže:
وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ كَرِيمٌ أَنْ أَدُّوا إِلَىَّ عِبَادَ اللهِ إِنِّى لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ
“A prije njih Mi smo faraonov narod u iskušenje stavili; pa im dođe poslanik plemeniti: ‘Predajte mi robove Božije, jer ja sam vam Poslanik pouzdani.ʼ” (Ed-Duhan, 17–18)
U drugom ajetu, koji govori o trenutku kada se Musa zaputio prema Medjenu, časni Kur'an kaže:
وَلَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْيَنَ وَجَدَ عَلَيْهِ أُمَّةً مِّنَ النَّاسِ يَسْقُونَ وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَأَتَيْنِ تَذُودَانِ قَالَ مَا خَطْبُكُمَا قَالَتَا لَا نَسْقِى حَتَّى يُصْدِرَ الرِّعَاءُ وَأَبُونَا شَيْخٌ كَبِيرٌ فَسَقَى لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّى لِمَا أَنزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ
A kad stiže do vode medjenske, zateče kod nje skupinu ljudi kako napajaju stoku, a malo podalje od njih ugleda dvije žene koje su je od vode odbijale. ʻŠta je s vama?ʼ – upita on. ʻMi ne napajamo dok čobani ne oduʼ – odgovoriše one – ʻa otac nam je veoma star.ʼ</big> <big>I on im je napoji, a onda se skloni u hladovinu i reče: ʻGospodaru moj, kakvo god mi dobro dadneš, zaista mi je potrebno!ʼ” (El-Kasas, 23–24)
U Kur'anu se zatim kaže:
فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِى عَلَى اسْتِحْيَاءٍ قَالَتْ إِنَّ أَبِى يَدْعُوكَ لِيَجْزِيَكَ أَجْرَ مَا سَقَيْتَ لَنَا
“I jedna od njih dvije mu dođe poslije, idući stidljivo i reče: ʻOtac moj te zove da te nagradi zato što si nam stoku napojio!ʼ” (El-Kasas, 25)
Nakon toga je Musa, a.s., došao do Šuajba, a.s.:
قَالَتْ إِحْدَاهُمَا يَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِىُّ الْأَمِينُ
“O oče” – reče jedna od njih – “uzmi ga u najam; najbolje da unajmiš ovako snažna i pouzdana.” (El-Kasas, 26)
Ovo su samo neki od ajeta u kojim je Uzvišeni Gospodar opisao neke od Svojih poslanika, i sama ta činjenica je dokaz važnosti povjerljivosti. U svakom slučaju, časni Kur'an ljudima naređuje da, slijedeći Božije poslanike, a.s., budu povjerljivi i da, ako im bude povjeren neki amanet, učine sve da ga sačuvaju i vrate vlasniku:
إِنَّ اللهَ يَأْمُرُكُمْ أَن تُؤَدُّواْ الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا
“Bog vam naređuje da preuzete amanete vratite vlasnicima njihovim…” (En-Nisa, 58)
Kada časni Kur'an nabraja odlike vjernika, spominje čuvanje amaneta i ispunjavanje obećanja i zavjeta:
وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُون
“I oni koji o povjerenim im amanetima i obavezama svojim brigu vode…” (El-Mu'minun, 8)
