Staza rječitosti, govor 100.
On je Prvi prije svakog prvog i Posljednji poslije svakog posljednjeg. Prvost Njegova nalaže da nema niko prije Njega, a posljednjost Njegova nalaže da nema niko poslije Njega. Svjedočim da nema boga osim Boga svjedočenjem u kojemu je tajno usklađeno s javnim, a srce s jezikom.
O ljudi, nemojte mi se nipošto suprotstavljati pa da stradate, niti mi biti neposlušni pa da zalutale. I ne namigujte među sobom kada me slušate. Tako mi Onog Koji je dao da sjemenka proklije i Koji je ni iz čega stvorio život, doista je ono što vam prenosim od Vjerovjesnika, koji je čist od rođenja – mir i blagoslovi Božiji neka su na nj i na porodicu njegovu! Niti je lagao prenositelj, niti je krivo razumio slušatelj.
Pa dobro, to je kao da vidim čovjeka zavedena koji viče u Siriji, a podigao je zastave svoje u okolici Kufe. Kada mu usta budu otvorena sasvim, tvrdoglavost njegova postane žestoka, a koraci njegovi po zemlji teški, onda će nered sjeći zubima djecu svoju, rat će bjesniti s valima svojim, nastupit će dani kobni i noći mučne. Tako, kada usjev poraste, pa se uzdigne na stabljikama, more njegovo nahrli naprijed i munja njegova sijevne, zastave pobuda teških zavihorit će se i jurnuti naprijed poput noći tamne i mora ustalasanog. Te i kolike još mnoge nepogode druge razdirat će Kufu i oluje će je šibati, te će uskoro glave udarati o glave; usjevi uspravni bit će požnjeveni, a požnjeveno uništeno.
Preveli: Rusmir Mahmutćehajić i Mehmedalija Hadžić
وَ مِنْ خُطبَةٍ لهُعليه السلام و هي إحدى الخطب المشتملة على الملاحم
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ قَبْلَ كُلِّ أَوَّلٍ، وَ الآخِرِ بَعْدَ كُلِّ آخِرٍ، وَ بِأَوَّلِيَّتِهِ وَجَبَ أَنْ لاَ أَوَّلَ لَهُ، وَ بِآخِرِيَّتِهِ وَجَبَ أَنْ لاَ آخِرَ لَهُ، وَ أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلهَ إِلا اللَّهُ شَهَادَةً يُوَافِقُ فِيهَا السِّرُّ الْإِعْلاَنَ، وَ الْقَلْبُ اللِّسَانَ.
أَيُّهَا النَّاسُ، لاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي وَ لاَ يَسْتَهْوِيَنَّكُمْ عِصْيَانِي، وَ لاَ تَتَرامَوْا بِالْأَبْصَارِ عِنْدَمَا تَسْمَعُونَهُ مِنِّي، فَوَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ، وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ، إِنَّ الَّذِي أُنَبِّئُكُمْ بِهِ عَنِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّصلى الله عليه وآله وسلم، مَا كَذَبَ الْمُبَلِّغُ، وَ لاَ جَهِلَ السَّامِعُ. لَكَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَى ضِلِّيلٍ قَدْ نَعَقَ بِالشَّامِ، وَ فَحَصَ بِرَايَاتِهِ فِي ضَوَاحِي كُوفَانَ. فَإِذَا فَغَرَتْ فَاغِرَتُهُ، وَ اشْتَدَّتْ شَكِيمَتُهُ، وَ ثَقُلَتْ فِي الْأَرْضِ وَطْأَتُهُ، عَضَّتِ الْفِتْنَةُ أَبْنَاءَهَا بِأَنْيَابِهَا، وَ مَاجَتِ الْحَرْبُ بِأَمْوَاجِهَا، وَ بَدَا مِنَ الْأَيَّامِ كُلُوحُهَا، وَ مِنَ اللَّيَالِي كُدُوحُهَا، فَإِذَا أَيْنَعَ زَرْعُهُ وَ قَامَ عَلَى يَنْعِهِ وَ هَدَرَتْ شِفَاشِقُهُ، وَ بَرَقَتْ بَوَارِقُهُ، عُقِدَتْ رَايَاتُ الْفِتَنِ الْمُعْضِلَةِ، وَ أَقْبَلْنَ كَاللَّيْلِ الْمُظْلِمِ، وَ الْبَحْرِ الْمُلْتَطِمِ. هذَا، وَ كَمْ يَخْرِقُ الْكُوفَةَ مِنْ قَاصِفٍ وَ يَمُرُّ عَلَيْهَا مِنْ عَاصِفٍ، وَ عَنْ قَلِيلٍ تَلْتَفُّ الْقُرُونُ بِالْقُرُونِ وَ يُحْصَدُ الْقَائِمُ، وَ يُحْطَمُ الْمحْصُودُ!
