O propasti svijeta ovog te o nagradi i kazni u svijetu budućem

Staza rječitosti, govor 52.

Pripazite! Svijet ovaj skončava i već obznanjuje odlazak svoj. Poznatosti njegove postale su stranci i on se ubrzano kreće unatrag. On požuruje žitelje svoje prema propasti i vozi susjede svoje prema smrti. Slasti njegove ogorčale su, a bistrine zamućene. U skladu s tim, ono što je ostalo od njega poput vode je preostale u zdjeli, ili samo gutljaj vode. Ako je osoba žedna pije, žeđ joj nije ugašena.

O robovi Božiji, pripremite se da napustite svijet ovaj, čijim je žiteljima određeno nestajanje. Ne dozvolite nipošto da vas nadvladaju nadanja duga, niti da vam se oduži rok boravka! Boga mi, da mučete poput deve koja je izgubila mladunče svoje, da dozivate poput gukanja golubova, da skrušeno molite poput pustinjaka predanih, da se okrenete Bogu, ostavljajući imetke svoje i djecu kao sredstvo stjecanja blizine Njegove i mjesta visokog kod Njega, ili oprosta grijeha što su određeni u knjigama Njegovim i koje su zabilježili meleki Njegovi, bilo bi to manje od nagrade Njegove koju molim za vas ili kazne Njegove od koje strahujem radi vas.

Boga mi, da se srca vaša potpuno rastope, a oči vaše proliju suze krvave, bilo od želje za Njim ili u strahu od Njega, i da vam je dopušteno da živite na svijetu ovom sve vrijeme koliko on traje, čak ni onda djela vaša ne bi mogla isplatiti velike darežljivosti Njegove vama i vođenje Njegovo vas prema vjeri.

Potrebno je da životinji koja će biti sasvim prikladna za žrtvu oba uha njezina budu uzdignuta a oči njezine zdrave. Ako su uši i oči zdrave, životinja za žrtvovanje je zdrava i bez nedostatka, pa makar joj rog bio slomljen ili vukla noge svoje do mjesta žrtvovanja.

Preveli: Rusmir Mahmutćehajić i Mehmedalija Handžić

التزهيد في الدنيا

أَلاَ وَ إِنَّ الدُّنْيَا قَدْ تَصَرَّمَتْ، وَ آذَنَتْ بِانْقِضَاءٍ، وَ تَنَكَّرَ مَعْرُوفُهَا، وَ أَدْبَرَتْ حَذَّاءَ، فَهِيَ تَحْفِزُ بِالْفَنَاءِ سُكَّانَهَا، وَ تَحْدُو بِالْمَوْتِ جِيرانَهَا، وَ قَدْ أَمَرَّ فِيهَا مَا كانَ حُلْواً، وَ كَدِر مِنْهَا مَا كاَنَ صَفْواً فَلَمْ يَبْقَ مِنْهَا إِلا سَمَلَةٌ كَسَمَلَةِ الْإِدَاوَةِ أَوْ جُرْعَةٌ كَجُرْعَةِ الْمَقْلَةِ، لَوْ تَمَزَّزَهَا الصَّدْيانُ لَمْ يَنْقَعْ. فَأَزْمِعُوا عِبَادَ اللَّهِ الرَّحِيلَ عَنْ هذِهِ الدَّارِ الْمَقْدُورِ عَلَى أَهْلِهَا الزَّوَالُ وَ لاَ يَغْلِبَنَّكُمْ فِيهَا الْأَمَلُ، وَ لاَ يَطُولَنَّ عَلَيْكُمْ فِيَها الْأَمَدُ.

ثواب الزهاد

فَوَاللَّهِ لَوْ حَنَنْتُمْ حَنِينَ الْوُلَّهِ الْعِجَالِ، وَ دَعَوْتُمْ بِهَدِيْلِ الْحَمَامِ، وَ جَأَرْتُمْ جُوَّارَ مُتَبَتِّلي الرُّهْبَانِ، وَ خَرَجْتُمْ إِلَى اللَّهِ مِنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلادِ؛ الِْتمَاسَ الْقُرْبَةِ إِلَيْهِ فِي ارْتِفَاعِ دَرَجَةٍ عِنْدَهُ، أَوْ غُفْرَانِ سَيِّئَةٍ أَحْصَتْهَا كُتُبُهُ، وَ حَفِظَتْهَا رُسُلُهُ – لَكَانَ قَلِيلاً فِيَما أَرْجُو لَكْمُ مِنْ ثَوَابِهِ، وَ أَخَافُ عَلَيْكُمْ مِنْ عِقَابِهِ.

نعم اللَّه

وَ تَالِيلَّهِ لَوِ انْمَاثَتْ قُلُوبُكُمُ انْمِيَاثاً، وَ سَالَتْ عُيُونُكُمْ مِنْ رَغْبَةٍ إِلَيْهِ أَوْ رَهْبَةٍ مِنْهُ دَماً ثُمَّ عُمِّرْتُمْ فِي الدُّنْيا – مَا الدُّنْيَا باقِيَةٌ؛ مَا جَزَتْ أَعْمَالُكُمْ عَنْكُمْ – وَ لَوْ لَمْ تُبْقُوا شَيْئاً مِنْ جُهْدِكُمْ – أَنْعُمَهُ عَلَيْكُمُ الْعِظَامَ، وَ هُدَاهُ إِيَّاكُمْ لِلْإِيمَانِ.