Svojstva ljudi Ahiretu posvećenih i skupina duhovnih blagodati i blagodati onoga svijeta kojima će ih Allah obdariti
“O Ahmede! Lica stanovnika Dženneta su blaga, mnogo stidna, malo gluposti ima pri njima, a mnogo koristi, malo smutnje od njih dolazi, ljudi su od njih odmorni, a nefsovi njihovi od njih umorni. Govor im je razuman, svode račune sa sobom i svoj nefs opterećuju. Oči njihove spavaju, ali im srca ne spavaju. Oči su im u stalnome plaču, a srca im u zikiru stalnom (sjećanju na Boga), pa kada ljudi budu upisani u nemarne, oni su upisani u posvećene zikiru.
Na početku svake blagodati slave Boga, a na kraju svake zahvaljuju. Dova im se Allahu diže, a govor im kod Njega slušat. Meleki im se raduju, dove im pod njegovim zastorom kruže. Gospodar voli da čuje njihov govor baš kao što majka voli svoje dijete. Od Allaha ih ništa ne okupira ni koliko treptaj oka. Ne žele mnogo jesti niti mnogo pričati, niti mnogo odjeće posjedovati. Ljudi su za njih mrtvaci, Allah je za njih Živi Plemeniti Koji ne umire. One koji im okreću lica svoja oni pozivaju plemenitošću svojom, a one koji im se odazivaju povećaju im ljubaznost. Ovaj svijet i Ahiret to je kod njih postalo jedno. Ljudi samo jednom u ovom životu umiru, a oni umru u svakom danu sedamdeset puta od borbe protiv svoga ega, strasti i šejtana što kola njihovim venama. Da vjetrić puhne potresao bi ga, a kada pred Mene stane (u molitvi) kao bedem neprobojni je. U srcu mu nema zauzetosti stvorenjem. Mog Mi ponosa i veličine poživit ću ga lijepim životom, tako da kada ga duša bude napuštala, neću ga prepustiti meleku smrti i neće mu dušu uzeti niko do Ja. A duši njegovoj sva ću nebeska vrata otvoriti i sve zastore između Mene i njega ukloniti. Džennetima ću narediti pa će se dotjerati i hurijama pa će zasijati, melecima pa će krila raširiti, drveću pa će plodove svoje dati, a plodovima džennetskim pa će se saviti. I narediti ću povjetarcu ispod Arša pa će ponijeti planine kamfora i miska miomirisnog i raspaliti će se loživo koje nije od vatre i dim će se pojaviti. A između Mene i njegove duše neće biti zastora i reći ću mu kod uzimanja duše njegove: Merhaba i dobro mi došao! Budi sretan zbog počasti i radosnih vijesti o milosti i zadovoljstvu i džennetima sa vječnim užitcima u kojima se vječno zavijek živi. Uistinu kod Allaha je velika nagrada, pa da samo vidiš meleke kako dušu preuzimaju i jedan drugom je predaju.”
يا أحمد ! إن أهل [ الخير وأهل ] الآخرة رقيقة وجوههم ، كثير حياؤهم ، قليل حمقهم ، كثير نفعهم ، قليل مكرهم ، الناس منهم في راحة ، وأنفسهم منهم في تعب ، كلامهم موزون ، محاسبين لأنفسهم متعبين [ معتبين ] لها ، تنام أعينهم ولا تنام قلوبهم ، أعينهم باكية ، وقلوبهم ذاكرة ، وإذا كتب الناس من الغافلين ، كتبوا من الذاكرين ، في أول النعمة يحمدون ، وفى آخرها يشكرون ، دعاؤهم عند الله مرفوع ، وكلامهم عنده مسموع ، تفرح بهم الملائكة. [ و ] يدور دعاؤهم تحت الحجب. يحب الرب أن يسمع كلامهم ، كما تحب الوالدة [ الولد ] ولدها ، [ ولا يشغلون ] لا يشغلهم عن الله شئ طرفة عين ، ولا يريدون كثرة الطعام ولا كثرة الكلام ولا كثرة اللباس ، الناس عندهم موتى ، والله عندهم حي كريم لا يموت ، يدعون المدبرين كرما ، ويزيدون المقبلين تلطفا ، قد صارت الدنيا والآخرة عندهم واحدة ، يموت الناس مرة ، ويموت أحدهم في كل يوم سبعين مرة من مجاهدة أنفسهم وهواهم والشيطان الذي يجري في عروقهم ، لو تحركت ريح لزعزعته ، وإن قام بين يدي فكأنه بنيان مرصوص ، لا أرى في قلبه شغلا بمخلوق. فو عزتي وجلالي ، لأحيينه حياة طيبة ، حتى إذا فارق روحه جسده ، لا أسلط عليه ملك الموت ، ولا يلي قبض روحه غيري ، ولأفتحن لروحه أبواب السماء كلها ، ولأرفعن الحجب كلها دوني ، ولامرن الجنان فلتزينن ، والحور العين فلتشرقن ، والملائكة فلتصلبن ، والأشجار فلتثمرن ، وثمار الجنة فتدلين ، [ فلتدلين ] ، ولآمرن ريحا من الرياح التي تحت العرش فلتحملن جبالا من الكافور والمسك الأذفر فلتضر من وقودا من غير نار ، فلتدخنن ، ولا يكون بيني وبين روحه ستر ، وأقول له عند قبض روحه : ” مرحبا! وأهلا بقدومك على! أسعد بالكرامة والبشرى بالرحمة والرضوان وجنات لهم فيها نعيم مقيم خالدين فيها أبدا ، إن الله عنده أجر عظيم ! فلو رأيت الملائكة كيف يأخذها واحد ويعطيها الآخر!
