Kratak osvrt na biografiju Imama Mehdija, Bog ubrzao njegov dolazak
Dvanaesti čisti Imam, hazreti Hudžet Ibnul-Hasan Al-Mehdi, Imam Zeman, ubrzao Bog njegov dolazak, rođen je na polovini mjeseca šabana 255. godine po Hidžri u Samari.[1] Njegovo ime isto je kao i ime Poslanika islama (Muhamed) i poput Poslanika i on je Ebul-Kasim,[2] ali čisti Imami zabranili su spominjanje njegovog rođenog imena.[3] Neki od njegovih nadimaka su Hudžet, Kaim, Hilfi Salih, Sahibul-Zeman[4] i Bekijetullah[5], a najpoznatiji njegov nadimak jeste Mehdi.[6]
Njegov otac je jedanaesti Imam Hasan Askeri, mir neka je na nj, a majka mu je poštovana gospođa Nerdžis[7], koju se spominje još pod imenima Rejhana, Susan i Sekil.[8] Nerdžis-hatun bila je tako ukrašena vrlinama i produhovljena da ju je Hakima, sestra Imama Hadija, smatrala prvakinjom svoje porodice i nazivala je sebe njenom sluškinjom.
Hazreti Mehdi imao je dvije vrste skrivenosti: jednu kratkotrajnu (mala skrivenost) i drugu koja traje dugo (velika skrivenost). Prva je trajala od njegovog rođenja do okončanja perioda posebnih opunomoćenika, a druga je otpočela okončanjem prvog perioda i trajat će do njegovog pojavljivanja.[9]
[1]Šejh Mufid, Al-Iršad, Qom, Mektebeti basireti, str. 346.; Fettal Nišaburi, Rivdetul-vaizin, Muasesi ‘ilimi metbu’at, Bejrut 1406, str. 292.; Kuleyni, Usul-i Kafi, Mektebetus-Suduk, Tehran 1381, sv. Sv. 1, str. 514.; Tusi, Al-Ghaybat, Mektebeti Ninevi hadisiyye, Tehran, str. 141. U nekim vrelima se kao godina Imamovog rođenja navodi 256. h.g., npr. Suduq, Kemaluddin, Nashr-e islamiye, Qom 1405, str.432, Tusi, Al-Ghaybat, Mektebeti Ninevi hadisiyye, Tehran, str. 258.; dok se u drugim kaže da je rođen 258. h.g., pogledati u Ali Ibn Isa Arbili, Keshful-ghamet fi ma'rifetil-ime, Mektebeti benu Hašim, Tabriz 1381., sv. 3, str. 227.; Ibn Ebu Seledž Bagdadi, Tarikhul-a’ime, Mektebeti Basireti, Qom, str. 15, dok Ebu Džafer Muhammed ibn Džerir ibn Rustam Taberi smatra da je rođen 257. H.g.
[2]Šejh Mufid, Ibid, str. 346.; Tabresi, Ibid, 417.; Arbili, Ibid, str. 227.
[3]Suduk, Ibid, str. 648.; Kuleyni, Ibid, str. 332.; Medžlisi, Muhammed Bakir, Biharul-Anvar, Darul-kitabi islamiyye, Tehran, sv. 51, str. 31-34. No, šiijska ulema razilazi se oko toga da li je spominjanje Imamovog imena općenita zabrana, ili se radilo o zabrani koja je imala političke motive i važila je samo za period male skrivenosti.
[4]Tabresi, Ibid, str. 418.; Ibn Sebag, Ibid, str. 310.
[5]Mesudi, Asbatul-vasiyet, Metbu'atul-haydariyye, Nedžef 1374, str. 248.
[6]Ibn Sebag, Ibid, str. 310.
[7]Mesudi, Ibid, str. 248.; Fettal Nišaburi, Ibid, str. 283; Tusi, Ibid, str. 143, Muhammed ibn Džerir ibn Rustam Taberi, Ibid, str. 432.
[8]Suduk, Ibid str. 432, pogledati i Rivdetul-vaizin, str. 292. Neki savremeni istraživači smatraju da je njeno ime bilo upravo Nerdžis, dok joj je druga imena kao nadimke dala kćer Imama Dževada Hakima. Tada su imena od milja bila često korištena, a rejhana i Susan su ustvari imena cvijeća (dr. Husein Džasim, Tarikh-e siyasi gheybat-e Imam-e davazdehom, Amir Kabir, Tehran 1367, str. 114.)
[9]Šejh Mufid, Ibid, str. 346.
